Sycylia na listach UNESCO

Spośród państw europejskich, Włochy zajmują pierwsze miejsce pod względem ilości obiektów umieszczonych na listach światowego dziedzictwa UNESCO. Są to obiekty kulturalne i przyrodnicze stanowiące wspólne dobro ludzkości. Część z nich znajduje się na Sycylii. Podczas tegorocznej wycieczki dookoła Sycylii miałam okazję niektóre z nich zobaczyć, no i oczywiście przywieźć pocztówki.
Poczytać i więcej zdjęć zobaczyć można na moim drugim blogu.

Etna - największe wzniesienie a zarazem wciąż czynny wulkan, symbol nieodłącznie kojarzący się z Sycylią. Na listach UNESCO dopiero od 2013 r.  

Wyspy Liparyjskie albo Wyspy Eolskie -  to archipelag siedemnastu wysp pochodzenia wulkanicznego,  położonych na Morzu Tyrreńskim, na północ od Sycylii. Jedynie 7 z nich, tych największych, jest zamieszkałych.

Agrigento - strefa archeologiczna, tzw. Dolina Świątyń zawierająca lepiej lub gorzej zachowane pozostałości greckich świątyń pochodzących z VI-V wieku p.n.e.

Noto - późnobarokowe centrum tego miasta, odbudowane w tym stylu po trzęsieniu ziemi jakie miało miejsce w XVII wieku.

Syrakuzy - oo jedno z najstarszych miast Sycylii, założone jako kolonia grecka w VIII wieku p.n.e. na wysepce Ortygia, a z czasem rozrosło się i na stałym lądzie.

Tu żył i tworzył Archimedes.

 

Villa Romana del Casale - willa letniskowa wybudowana ok. 300 r. n.e., której okres największej świetności przypada na IV–V wiek, położona niedaleko miasta Piazza Armerina. Do dzisiaj zachowały się dolne części budowli, z licznymi pięknymi mozaikami.

Oprócz list światowego dziedzictwa obejmujących obiekty kulturalne i przyrodnicze, UNESCO stworzyło też listy dziedzictwa niematerialnego. Dziedzictwo niematerialne to zwyczaje, przekaz ustny, wiedza i umiejętności oraz związane z nimi przedmioty i przestrzeń kulturowa, które są uznane za część własnego dziedzictwa przez daną wspólnotę, grupę lub jednostki. 

Na Sycylii, na taką listę została wpisana Opera dei Pupi czyli Sycylijski Teatr Lalek. Teatr lalek zrodził się na początku XIX wieku na Sycylii i zyskał wielką popularność wśród mieszkańców wyspy. Lalkarze opowiadali historie, oparte w większości przypadków na średniowiecznej literaturze rycerskiej, lecz także na włoskiej poezji renesansowej oraz żywotach zarówno świętych, jak i sławnych rzezimieszków.

Na pocztówce /w lewym dolnym rogu/ jedna z takich marionetek.